ปัจจุบันติวเตอร์อาศัยอยู่กับยาย น้า และพี่ชาย ในจังหวัดยโสธร ครอบครัวอยู่กันอย่างพอเพียง ใช้จ่ายเท่าที่จำเป็นจึงไม่มีปัญหาเรื่องหนี้สิน ยายทำอาชีพเป็นแม่ค้าขายอาหารตามสั่ง เวลาวันหยุดจะไปช่วยยายขายของโดยมีหน้าที่จัดร้าน ช่วยผัดอาหารบ้าง และลวกเส้นก๋วยเตี๋ยว นอกจากงานค้าขาย ยายยังทำการเกษตรเลี้ยงวัวและปลูกผักสวนครัวเอาไว้ขายอีกด้วย
แตงไทเป็นลูกคนเดียว ครอบครัวยากจนประกอบอาชีพค้าขาย พ่อกับแม่ทำงานหนักมาโดยตลอดตั้งแต่แตงไทจำความได้ ทั้งหาเงินใช้หนี้ หาเงินมาเป็นทุนในการขายของ ใช้จ่ายในบ้าน และค่าเล่าเรียนของแตงไท ตอนแรกครอบครัวยังสามารถประคับประคองกันมาได้เรื่อย ๆ แต่พอพ่อป่วย แม่ต้องขายของคนเดียว และยังต้องไปเฝ้าพ่อที่โรงพยาบาลด้วย เวลาพ่อไปนอนโรงพยาบาลแต่ละครั้งใช้เวลานานเป็นอาทิตย์ ทำให้ครอบครัวขาดรายได้
ครอบครัวของขิมเป็นครอบครัวเล็ก ๆ อยู่ด้วยกัน 3 คน มีขิม มีปู่อายุ 76 ปี และย่าอายุ 67 ปี ซึ่งป่วยเป็นโรคนิ่วในกรวยไต เวลาอาการกำเริบ จะทรมานมาก พ่อเสียไปตั้งแต่ตอนขิมอายุได้ 4 เดือน ต่อมาแม่ย้ายออกไปมีครอบครัวใหม่ ทำให้ขิมอยู่ในการเลี้ยงดูของปู่กับย่า ซึ่งทั้งสองคนทำอาชีพรับจ้างทั่วไป ใครว่าจ้างอะไรก็ทำหมด ขอให้เป็นงานสุจริตก็พอ หวังเพียงนำเงินมาใช้จ่ายประคับประคองทั้ง 3 ชีวิต ให้อยู่รอด
ไบรท์ คนหนุ่ม อายุ 31 ปี ได้รับการสนับสนุนทุนการศึกษาจากมูลนิธิเอสซีจี ในสาขาผู้ช่วยพยาบาล ซึ่งเป็นทุนการศึกษาระยะสั้นที่มูลนิธิฯ ช่วยส่งเสริมและสนับสนุนให้คนได้มีโอกาสเรียนในสาขาที่ตลาดแรงงานต้องการ จบมาสามารถทำงานได้เลย ไบร์ทพื้นเพเป็นคนเชียงราย แต่ตัดสินใจเลือกเรียนต่อในระดับมัธยมศึกษาผ่านการเรียน กศน. ที่กรุงเทพฯ เพื่อที่จะได้มีเวลาทำงานพิเศษช่วยที่บ้าน
โยรักการทอผ้า เพราะเห็นแม่จับกี่ทอผ้าไหมทุกวัน หยาดเหงื่อแรงงานจากการทอผ้าของแม่นั้นเลี้ยงโยให้เติบโตจนถึงทุกวันนี้ โยจึงทำทุกอย่างด้วยความตั้งใจ ทั้งเรียน ทั้งทำกิจกรรม เรียกได้ว่าเป็น “นักกิจกรรมที่ต๊าชสุด” แห่วิทยาลัยอาชีวศึกษาสุรินทร์
ตั้งแต่จำความได้พ่อแม่และพี่ชายต้องออกไปทำงานก่อสร้างในต่างจังหว้ด ทิ้งเจนให้อยู่กับป้าและลุงมาตั้งแต่เด็ก จนเจนเรียนอยู่ชั้นมัยมศึกษาปีที่ 2 พ่อเเม่และพี่จึงได้กลับมาอยู่บ้านและเริ่มประกอบอาชีพรับจ้างทั่วไป ครอบครัวของเจนเป็นครอบครัวเล็กๆ หาเช้ากินค่ำไปวันๆ แต่รายได้ไม่เพียงพอต่อค่าใช้จ่าย จนต้องไปกู้หนี้ยืมสิน
ตั้งแต่เด็กๆ กิ๊กอาศัยอยู่กับแม่ พี่สาว แล้วก็น้อง ที่หนองหญ้าไซ จ.สุพรรณบุรี แม่มีอาชีพรับจ้างตัดอ้อย และทำพวงมะโหดสำหรับงานบุญ โดยมีย่ากับปู่คอยส่งเงินมาช่วยเหลือให้ใช้กิน ใช้เรียนหนังสือ ในช่วงวันหยุดกิ๊กจะไปช่วยรับจ้างตัดอ้อยด้วย จนจบ
ป.6 ก็ย้ายมาเรียนที่บางปลาม้ามาอยู่กับปู่และย่า
หมูหวานอาศัยอยู่ในครอบครัวเล็กๆ ในจังหวัด สุพรรณบุรี อยู่ด้วยกันทั้งหมด 3 คน มี แม่ พี่สาว และหมูหวาน ส่วนพ่อได้แยกทางกับแม่ไปตั้งแต่หมูหวานยังเล็กๆ ภาระเลี้ยงดูลูกๆ จึงตกอยู่กับแม่
มูลนิธิเอสซีจีเดินหน้าสนับสนุนเยาวชนไทยในการพัฒนาทักษะและประสบการณ์ในสายอาชีพ เพื่อให้ตอบโจทย์การใช้ชีวิตในโลกยุคที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วตลอดเวลา ทั้งยังเป็นการส่งเสริมการสร้างโอกาสและลดความเหลื่อมล้ำในสังคม จับมือกรมพัฒนาฝีมือแรงงาน ร่วมสนับสนุนการแข่งขันฝีมือแรงงานระดับนานาชาติที่ประเทศฝรั่งเศส ยุทธนา เจียมตระการ กรรมการบริหารมูลนิธิเอสซีจี กล่าวว่า “จากภารกิจหลักของมูลนิธิเอสซีจี ทีมุ่งลดความเหลื่อมล้ำในสังคม ด้วยการสนับสนุนทุนการศึกษา เน้นการเรียนรู้เพื่อมีงานทำตอบโจทย์ควารมต้องการของประเทศ พร้อมสร้างโอกาสและมุ่งแสวงหาเวทีให้เด็กและเยาวชนไทยได้มีพื้นที่ในการแสดงศักยภาพ ไม่ว่าจะเป็นทักษะ Hard Skill (ทักษะวิชาชีพ) หรือ Soft Skill (ทักษะชีวิต) ด้วยการส่งเสริมให้เกิดการสั่งสมความรู้ ทักษะ และประสบการณ์ เพื่อต่อยอดสู่ความเป็นเลิศในสายวิชาชีพ ด้วยการสนับสนุน‘การแข่งขันฝีมือแรงงาน’ทั้งระดับอาเซียนและระดับนานาชาติ (World Skills Competition) แก่กรมพัฒนาฝีมือแรงงาน กระทรวงแรงงาน มาตั้งแต่ปี 2560 อย่างต่อเนื่อง จนถึงปัจจุบันทางมูลนิธิฯ ได้ให้การสนับสนุนไปแล้วกว่า 15,000,000 บาท” สำหรับปี 2567 นี้ มูลนิธิเอสซีจี ได้ให้การสนับสนุนการแข่งขันฝีมือแรงงานนานาชาติ (WorldSkills Lyon 2024) ครั้งที่ 47 ใน 3 สาขา ได้เก่ ซึ่งจะมีขึ้นระหว่างวันที่ 10-15
จากนักศึกษาที่ใช้ชีวิตอยู่แต่กับเรื่องการเรียน เมื่อวันหนึ่งสถานะทางการเงินของครอบครัวเกิดมีปัญหา ทำให้ต้องหาเงินส่งตัวเองเรียนต่อเพื่อไม่เป็นภาระของครอบครัว ด้วยการเข้าสู่วงการอาชีพแม่ค้าออนไลน์
